Wat staat je in de weg om je doel te bereiken? Een voorbeeld van natuur coaching in Ecuador.

We liepen tussen de maisvelden.

In het noorden van Ecuador, in de Andes tussen de bergen. Voor ons de indrukwekkende berg de Imbabura van 4800m. Links van ons het dorpje Peguche en verder allemaal landjes, huisjes, knorrende varkens en kleine stroompjes. Hoe mooi wil je het hebben voor natuur coaching.

Waar heb je behoefte aan vroeg ik Marjan op deze zonnig ochtend. Ze had een doel en wilde onderzoeken wat haar belemmeringen waren om dit te bereiken. Ik vroeg haar waar haar doel was. Ze wees naar boven, richting een flinke heuvel. We zagen op de flanken van de heuvel, een eucalyptus bos, wat op deze afstand ondoordringbaar leek. En boven het bos een stuk mooi groen grasland. Daar lag haar doel, het geen ze graag wilde bereiken in de nabije toekomst. En onze tocht daarheen ging over het ontdekken van haar belemmeringen.

Dus in dit geweldige decor gingen we op pad.

Eerst met name in stilte. We kwamen langzaam dichterbij het bos. Marjan stopte en aarzelde. “Daar kan ik nooit doorheen. Het lijkt helemaal niet mogelijk”. “En wat betekent dat, het idee dat je er er niet doorheen kunt?” vroeg ik haar. Het maakte haar aan het twijfelen of het pad wel klopte. Het bracht haar letterlijk tot stilstand, het idee dat het misschien onmogelijk was.

Toch liep ze door en we kwamen bij een weg. Rechtdoor zou betekenen dwars door een huis. Wat ontoegankelijk leek. Voelde niet goed. Het huis symboliseerde een plek waar ze nog niet was toegelaten, dus daar wilde ze niet zo maar door heen banjeren. Marjan koos rechts en een stukje verderop verscheen een klein paadje, langs een veldje. We namen het pad en boven kwamen we bij een klein verleidelijke stroompje. Weer was er twijfel. Volgen we de stroom, dit aanlokkelijke water. Marjan liep een eindje mee, was in de verleiding. In de afleiding. En besloot weer terug te komen. Terug op haar pad, naar haar doel.

 We staken de stroom over en wat bleek. Er was een pad.

Een pad dwars door het bos, wat ondoordringbaar leek. Het was een steil pad, het was modderig, er waren muggen. Spannend ook wel, met hoge opstapjes en wat glijpartijen. En toch een pad, niet het makkelijkste maar Marjan ging door. En na een tijdje kwamen we bij een heel liefelijk veldje. Met een huis, op een klein uitzichtpunt, vanaf waar je de hele vallei kon overzien. Ze was verrukt. Hoe mooi is het als je een schitterende plek vind waar je eerst alleen een ondoordringbaar bos ziet.

Toch voelde ze dat dit voor nu niet haar eindpunt was, dus we gingen nog verder omhoog. Richting de groene weide, die er vanaf beneden zo aantrekkelijk uit had gezien. Hoger en hoger klommen we, tot dat we ineens op de rand stonden. Waar we bijna werden besprongen door een groep blaffende honden. Waar ineens een heel dorp bleek te zijn, en lokale mensen die  wat verbaasd opkeken over deze twee bezweette gringa’s die ineens op de stoep stonden.

 En wij keken elkaar aan. Vol verbazing. En lachten. Hoe mooi kan het leven zijn.

Je benoemt een doel en kiest intuïtief je weg. Paden openen zich voor je en boven blijkt alles er totaal anders uit te zien dan beneden. Marjan was haar belemmeringen tegen gekomen, ze wist dat ze zou gaan twijfelen als het leek of het niet mogelijk was, dat het niet makkelijk zou gaan, dat ze soms een nieuwe route moest gaan zoeken en afgeleid zou worden. Maar door op haar eigen pad te blijven zou ze zeker mooie verassingen tegen gaan komen. Dus haar wens is er, haar belemmeringen duidelijk. Wat er rest is vertrouwen in het pad dat zich voor haar gaat openen.

En mocht je nu denken dat ik vast de weg daar wist. Nee, ook ik was daar nog nooit geweest. Coaching buiten in de natuur kan overal, als je maar vertrouwen hebt. Vertrouwen in het pad, in de natuur. Dat alles wat je tegenkomt precies dat geen er nodig is op dat moment.

Marjan zegt zelf een aantal weken later over ons gesprek:

“De wandeling die wij samen hebben gemaakt is een van de dingen die het meest bij me is gebleven. Het beeld van het prachtige open veld en dat we er uiteindelijk ook zijn gekomen staan op mijn netvlies en in mijn ziel gegrift. Hier kan ik echt op terug grijpen nu ik weer thuis ben en af en toe weer wat vertrouwen verlies. Ik merk zelfs dat het me een soort perspectief heeft gegeven, een beeld wat ik gebruik om keuzes te maken. En die keuzes zijn niet altijd gemakkelijk, maar dit heeft zo’n indruk gemaakt en heeft echt iets in gang gezet waar ik niet omheen kan.

Het is eigenlijk dat weggetje langs de stroom die op een gegeven moment uitliep op een splitsing: of verder mee met de verleiding van de stroom, of verder de berg op, naar mijn doel. Ik merk dat ik nu steeds voor dat laatste kies: ik hou mijn doel voor ogen en dat betekent ook dat ik nu soms de verleiding achter me laat. Ik ben op mijn eigen pad beland door deze ervaring. Hoe jij dit hebt begeleid vond ik werkelijk super. Zo naast me, zo mee in de ervaring en zo open en in het moment dat dit ook kon gebeuren. Ik ben hier heel erg blij mee en dankbaar voor.”

Natuur coaching kan overal, in Ecuador en ook in Nederland! Wil je ervaren hoe het werkt en of het wat voor je is? Kom dan langs in Drenthe of geef je op voor de reis naar Ecuador op 27 november.